KULT WESTMÜNSTERLAND

kult in Vreden combineert als geen andere culturele instelling in het westen van Duitsland de modernste architectuur, museum, onderzoek en wetenschap.

In dit nieuwe culturele centrum, geopend in de zomer van 2017, kan de combinatie van oud en nieuw niet krachtiger zijn:

Blootliggend beton, dominante klinkergevels, met licht overspoelde ruimten en een 'chill'-zone legden een buitengewoon accent op de culturele as van de stad Vreden. Folklore en kunsthistorische tentoonstellingen uit het dagelijks leven nemen bezoekers mee op een reis terug in de tijd van meer dan 1400 jaar. Deze verandering van perspectief maakt kult zo aantrekkelijk en ongebruikelijk!

Altijd al willen weten wat deze regio zo uniek maakt? Ben jij zelf een gepassioneerde verzamelaar van fossielen, actiefiguren of hoeden? Vraag je je af wat er altijd nieuw is om te beleven in een cultureel centrum? kult laat je de antwoorden zien, met grensverhalen en een tentoonstellingsdepot; met steeds wisselende speciale tentoonstellingen; met muziek en poëzie.

kult fungeert als een bovenregionale samenwerkingspartner - het toont cultuur en levende traditie in Westmünsterland en daarbuiten. Het is een architectonisch hoogtepunt naast historische kerken en het natuurgebied rond de rivier de Berkel.

kult is drempelvrij en heeft een moderne media-presentatie. Teksten en informatie worden in eenvoudige taal overgebracht en het wayfinding-systeem door het huis is voelbaar. kult is een geregistreerde partner in het netwerk ‘Barrièrevrij Toerisme NRW’.

‘kult’ - idee en achtergrond

De toekomst heeft een verleden nodig! Onder dit leidmotief hielden politiek-culturele betrokkenen zich al in 2007 bezig met de toegankelijkheid van bronnen en informatie, met de deelname aan het onderwijs en met de tentoonstelling van objectpresentaties voor het publiek. Want wie heeft er vragen over zijn regionale identiteit in het westelijke Münsterland; wie zou willen weten welke veranderingen kerk, landbouw en industrie in de regio hebben doorgemaakt; wie geïnteresseerd is in geschiedenis en de daarmee samenhangende ontwikkelingen voor nu; of als je de sterke punten en uitdagingen van je land wilt onderzoeken, moet je op veel plaatsen de nodige informatie verzamelen. Het is niet altijd gemakkelijk om ze te vinden en de culturele betekenis van individuele aanbiedingen te begrijpen. Dat kwam omdat er een gebrek is aan begeleiding bij het opsporen van het historische geheugen van de regio, dat teruggaat tot de meest recente tijden. Met de wens naar een regionaal platform voor de systematische ontwikkeling van de talrijke culturele instellingen in de regio Westmünsterland, ontstond het idee van een ‘overkoepelend merk’.

De merknaam ‘kult - cultuur en levende traditie’ werd ontwikkeld met de steun van een bureau en workshops met belangengroepen, en geïnstitutionaliseerd door de overheid.

Permanente tentoonstelling ‘Grenzen‘

Grenzen scheiden staten en continenten. Grenzen zijn politiek en maken deel uit van wetten en religies. Grenzen creëren oriëntatie en zorgen voor coördinaten en referentiepunten. Grenzen zijn op natuurlijke wijze gegroeid of kunstmatig getrokken. Grenzen zijn complex en de term op zich wekt verwachtingen en belooft grensoverschrijdende perspectieven.

‘Grenzen‘ is het hoofdthema van de nieuwe permanente tentoonstelling in het Cultuurhistorisch Centrum Westmünsterland. Emotioneel, filosofisch, onderhoudend - de tentoonstelling introduceert de tour met de meest uiteenlopende grensconcepten. Wetenschappelijk nauwkeurig en scherp omlijnd, geselecteerde objecten zoals auto's van kooplieden, uniformen en altaren weerspiegelen het leven van de mensen in deze ‘transitzone‘; tussen handel en verkeer, smokkel en recht, geloof en religie, globalisering en regionale identiteit, zowel gisteren als vandaag. De individuele thema-eilanden zoals confessionele grenzen of grensconflicten onderstrepen de onmiskenbare kenmerken van dit grensgebied.

Last but not least tonen de talrijke originele exposities de ontwikkeling van overeenkomsten en verschillen in de leef- en werkwereld van mensen in het Westmünsterland en de Achterhoek.

Met de afbeelding van het aristocratische vrouwenklooster in Vreden benadrukt de tentoonstelling niet alleen het unieke verkoopargument van dit unieke complex, maar onderstreept ook de perceptie van grenzen in de samenleving. In plaats van geschiedenis en het dagelijks leven op te bouwen, ligt de nadruk hier op het scheiden van de immuniteit van de kanunniken van de seculiere, stedelijke omgeving.

Het openbaar depot in het historische gedeelte van het gebouw ‘armenhuis‘

De collectie van het museum in kult kent een lange traditie. Talrijke exposities uit het dagelijks leven, religie, handwerk of de culturele diversiteit van de mensen in het Westmünsterland worden in de tijdschriften gearchiveerd. Met het nieuwe openbare tentoonstellingsdepot, dat nu een plek heeft gekregen in het historische deel van het gebouw, het zogenaamde armenhuis, geeft kult een uitgebreid inzicht in de geschiedenis van de collectie; historisch textiel, gietijzeren kachels en persoonlijke spullen uit de volksvroomheid tonen een dwarsdoorsnede van de voorraad tijdschriften van het museum.

Dat een dergelijke objectencollectie echter niet alleen onder professionele aspecten is ontstaan ​​om het culturele erfgoed van de regio te behouden, blijkt uit de uitgebreide lampencollectie van Dr. Werner Touché. In meer dan 50 jaar verzamelactiviteit heeft hij bijna 3.000 lampen verzameld uit de tijd vóór de uitvinding van elektriciteit. Hij droeg zijn levenswerk over aan kult en een deel van deze enorme passie voor verzamelen wordt nu tentoongesteld in dit gedeelte van het gebouw. Als bijzonder hoogtepunt heeft de verzamelaar zelf een stem - in een film doet hij verslag van de vele facetten van zijn ‘hobby‘.

Het nieuwe openbare tentoonstellingsdepot in kult is een ideale aanvulling op de permanente tentoonstelling ‘Grenze‘, omdat hier de kerntaken van het museumwerk - verzamelen, bewaren, onderzoeken en communiceren - naar voren komen. Een mediapresentatie bij de entree geeft een duidelijke introductie op deze activiteiten en stelt bezoekers in staat een kijkje achter de schermen van het museum te nemen.

Inhoudelijk streeft het openbare - naast de presentatie van het collectieconcept en de tijdschrifteninventaris - een nieuwe aanpak na, doordat bezoekers gevraagd wordt om zelf objecten te herschikken, categoriseren en tentoon te stellen. Deze tentoonstelling bevat dus een participatieve benadering - een nieuwe manier van culturele participatie.

Een historisch ensemble van gebouwen in het stadspark van Vreden - het binnenhof

De historische binnentuin is gelegen in het Vredener Stadtpark, direct aan de oever van de Berkel. Het bestaat uit elf gebouwen die vanuit verschillende locaties in Kreis Borken hierheen zijn verhuisd. De historische manier van bouwen, leven en werken van een boer met een middelgroot eigendom in Westmünsterland wordt hier gedocumenteerd.

Voor het genoemde ensemble kunnen rondleidingen en educatieve museumprogramma's worden geboekt.

Residentieel gebouw: Früchting-boerderij uit Vreden-Ellewick

Het hoofdhuis is in 1712 gebouwd als een constructie met twee kolommen en een rieten dak. Mensen en dieren leefden hier in een kamer met een open haard. Bij de verbreding van het gebouw in 1804 moest het houtskelet plaats maken voor massief metselwerk van veldgestookte bakstenen en werd het dak bedekt met holle bakstenen. Pas in 1841 werden de woon- en bedrijfsgebieden - mensen en dieren - gescheiden door een scheidingswand. Wandhaard en vloer van zogenaamde estriken werden in de keuken gebracht en de woonkamer werd verwarmd door een kachel.

Opslag: boerderij Ewers-Hüsing uit Ahaus-Ammeln

De twee verdiepingen tellende Spieker is gebouwd ter gelegenheid van een bruiloft. De inscriptie boven de toegangsdeur luidt: ANNO 1783 DEN 29 OKTOBER IOHANN HERMAN HÜSING ANNA CATHARINA ISING. Het gebouw diende als opslagplaats voor gedorst graan en gewassen zoals aardappelen, gedroogde erwten, bonen, kruiden en zaden. Het oogstbier werd in de Spieker gebrouwen, gewassen en vaak ook gebakken. Het atelier van de boerderij, de Timmerkaamer, was hier vaak gevestigd.

Remise: Verwohlt-Buskort pachtboerderij van Vreden-Ellewick

Het bijgebouw bestond oorspronkelijk uit zeven gebinten, waarvan er vanwege plaatsgebrek slechts vier herbouwd konden worden. De Remise dateert uit het begin van de 20ste eeuw. Het hout is bijgesneden met een cirkelzaag en het frame is in elkaar grijpend met draadnagels. De rode dakpannen zijn machinaal gemaakt. Dergelijke loodsen werden in zeer verschillende afmetingen gebouwd en zijn nog steeds op bijna elk terrein in Westmünsterland te vinden. Ze worden gebruikt om voertuigen en arbeidsmiddelen te parkeren, voor tijdelijke opslag van gewassen en als weerbestendige werkplek.

Früchtings schuur: Früchting-boerderij uit Vreden-Ellewick

Oorspronkelijk behoort dit gebouw tot woongebouw Früchting, dat de kern vormt van het complex in het stadspark. Het werd in 1752 gebouwd als schapenstal door Zeller Früchting op zijn boerderij in Vreden-Ellewick, waar het later dienst deed als schuur en paardenstal voordat het in 1955 naar een weiland in Gaxel werd verplaatst. Na stormschade in 2007 is het gebouw afgebroken, in 2017 herbouwd in het museumpark en doet nu dienst als smederij en touwfabriek.

Schuur: Hassels-Hüsing boerderij uit Ahaus-Ammeln

De ‘Muuseschoppe‘ (muizenstal) werd in de 2de helft van de 18de eeuw gebouwd door de timmerman Hassels-Hüsing. Het deed dienst als haverschuur op de circa 17 hectare grote boerderij. De schoven haver, die meestal zonder dorsen tot paardenvoer werden gehakt, moesten goed tegen vocht worden beschermd, anders zouden de paarden ze niet meer opeten. In de droge schuur zouden ze zonder veiligheidsmaatregelen echter snel het slachtoffer zijn geworden van de muizen. Bij de ‘Muuseschoppe‘ rust de sokkel van het gebouw op negen kegelvormige pilaren van Bentheimer zandsteen, die op hun beurt zijn bekleed met zandsteenplaten met een rugplaat. Deze constructie voorkomt dat de knaagdieren binnendringen.

Schapenstal: boerderij Enxing uit Vreden-Crosewick

Deze stal vertegenwoordigt een soort constructie die uiterst zeldzaam is geworden en die ooit typerend was voor de binnenplaatsen in Westmünsterland. De kudde schapen behoorde tot de normale veestapel, voornamelijk vanwege de goedkope kunstmest en pas in de tweede plaats vanwege de wol. De schapenstal is omstreeks 1825 gebouwd, deels van tweedehands hout, als een tweekolomsconstructie met één zijkant. Het bakstenen metselwerk, waarop vier van de vijf vakwerkgebinten, rust op je basis van keien. Het dak, dat oorspronkelijk met riet was bedekt, is bij de herbouw in het museum bedekt met grijsblauwe handgeschilderde bakstenen.

Graan schuur: boerderij Schulze Hessing uit Südlohn-Oeding

Het vakwerkhuis met drie kolommen is gevuld met bakstenen. De uitkragende gevels zijn dichtgetimmerd met populierenhout,en de gevel en het houtwerk zijn beschilderd met ossenbloedkleur. Oorspronkelijk stond het gebouw aan een waterloop. Om deze reden was het niet mogelijk om door de straat te rijden, zoals gebruikelijk was bij graanschuren op de begane grond. Het gebouw heeft een brede deur, tegenover de boerderijgevel van de binnenplaats. Hierdoor werden de paarden de schuur uitgeleid. De oogstwagen moest na het lossen achterwaarts worden geduwd. Het gebouw dateert uit het eerste kwart van de 19de eeuw.

Vlas oven: Gebing-Große Woltering-boerderij uit Vreden-Crosewick

De oven zonder schoorsteen uit de 2de helft van de 19de eeuw werd gebruikt om vlas te roosteren. Door deze bewerking werd het hout rond de vezels broos. Het later breken van de stengels onder de zogenaamde vlasbreuk of Flassbrauke werd daardoor veel gemakkelijker gemaakt.

Bakkerijopslag: boerderij Bäumer uit Legden

De inscriptie boven de ingang van het gelijkvloerse gebouw luidt H.L.l.j.l. - IjF.7 N 1843 KÜ. Afgezien van een verwijzing naar de timmerman Küpers uit Asbeck, is de betekenis van de inscriptie onduidelijk. Naast de oven heeft de bakkerij ook een brouwzaal en een halve kelder die oorspronkelijk als bierkelder werd gebruikt. Later zijn daar waarschijnlijk aardappelen opgeslagen. De werkplaats van de boerderij was vaak gehuisvest in dergelijke magazijnen, zoals ook bij de boerderij Früchting te het geval was.

Watermolen: boerderij Hüning uit Vreden Ammeloe

De molen werd opgericht door het echtpaar Hermine Huning-Eßling en Johann Bernhard Huning in 1811, het jaar waarin de vrijheid van handel in Pruisen werd ingevoerd. Tot 1978 lag het aan de Huningbach, die in het kader van ruilverkaveling werd verplaatst. Dit is de laatste watermolen in Vreden. Het anderhalve verdieping tellende gebouw heeft een half schilddak. Op de middelste verdieping bevinden zich de twee maalgangen met elk twee maalstenen van Eifelblauw basalt.

De heropbouw van de watermolen in het Vredener Stadtpark, die werd geëxploiteerd door de Möllenkring van de Heimatverein, heeft twee jaar geduurd.

Kotten Schlueter: Heuerlingshaus van de boerderij Schulze Ebbing in Südlohn

Het kleine vakwerkgebouw van het type van een Nederduits hallenhuis was oorspronkelijk gevuld met klei en bedekt met stro. Hier leefden mens en dier samen en midden in de keuken brandde het vuur. Talrijke aanpassingen en verbeteringen in de loop der jaren hebben geleid tot de huidige staat van bouwen. De basisopbouw van een tweevoudige woning met vijf dwarsgebinten is nog duidelijk zichtbaar. Het gebouw kreeg een bakstenen bekleding, een muurschoorsteen met een scheidingswand tussen de deel en de woning. Het huis, gebouwd in 1749, werd door Bernhard Schlueter van 1912 tot aan zijn dood in 1980 bewoond. Iets meer dan 9 hectare land behoorde toe aan de Kotten en de bewoners hielden drie koeien, enkele varkens en pluimvee.