Gutsbrennerei Joh. B. Geuting e.K.

Geschiedenis

De distilleerderij Joh. B. Geuting werd in 1837 opgericht door Johann Andreas Geuting. In de eerste 50 jaar van bestaan ​​kon men in de huidige betekenis van een distilleerderij nauwelijks spreken. Zo'n bedrijf heette destijds "Fuselstöcherije". Dit was nog eenvoudig en gehuisvest in een deel van de oude schuur die nog steeds bestaat. Aangezien alcohol sinds de 13de eeuw door distillatie wordt verkregen, zijn deze producten wordt er belasting op geheven. In de begindagen van Gutsbrennerei Geuting, in wat toen de Pruisische staat was, werden de belastingen bepaald op basis van het volume van de vervuilde gistingstanks.

Met de wet op de belasting op sterke drank van 24 juni 1887 kwam de belasting op de geproduceerde sterke drank. Dit leidde onvermijdelijk tot de sluiting van de distilleerderij. Voor Johann Theodor Geuting (1824 - 1900) was dit de reden om zijn eenvoudige productieruimte te verlaten en zich te vestigen in een nieuw, meer vooruitstrevend distilleerderijgebouw. Het was uitgerust met de modernste distilleerders van die tijd en het quotum voor distilleren werd aanzienlijk verhoogd. De Gutsbrennerei Geuting kon zich na enkele jaren de grootste graanstokerij van het westelijke Münsterland noemen. Een foto op een oude vertegenwoordigerskaart getuigt hiervan.

Na de dood van Johann Theodor nam zijn zoon Johann Bernhard Geuting (1861 - 1926) het inmiddels volwassen bedrijf over. Hij legde meer nadruk op de smaakopbrengst van zijn producten. Dus liet hij het graan rusten in eiken vaten. In de tijd van deze eigenaar is het familiebedrijf ingeschreven in het handelsregister onder de firmanaam "Johann Bernhard Geuting".

Met de wet van 14 juni 1912 werd het eerdere quotum door de Pruisische staat ingetrokken. In plaats van individuele quota kwam nu het fiscale accent te liggen op wat er gemiddeld gedurende een bepaalde periode was gedistilleerd. Onder de nieuwe wet werden distilleerderijen beoordeeld op basis van de gemiddelde productie over de afgelopen 10 jaar.

Tegen het einde van de Eerste Wereldoorlog kwam op 26 juli 1918 de monopoliewet voor gedistilleerd tot stand, zoals we die vandaag de dag kennen. Dat was weer een kans voor Gutsbrennerei Geuting om haar capaciteit uit te breiden.

Helaas werd Johann Bernhard ziek en kon hij het bedrijf niet meer goed leiden. Maar zijn vrouw en de inmiddels volwassen zoons zetten zich actief in voor de verdere uitbouw van het familiebedrijf. Halverwege de jaren twintig werd de distilleerderij, die sindsdien verouderd was, opnieuw ontworpen. In 1926 was het tijd om het oude gebouw volledig te renoveren. Ook hier werden distilleerapparaten geïnstalleerd volgens de laatste stand van wetenschap. Nog meer nadruk werd gelegd op het schoonmaken van de ruwe alcohol. Met behulp van een moderne gelijkrichter (fijne verbrandingskolom) werd een eersteklas graandistillaat verkregen. De alcoholformule bleek nog geavanceerder. Daarnaast werden in de nieuwe distilleerderij veel grotere eikenhouten vaten geïnstalleerd. De toegenomen productie kon zo beter worden bewaard. Dit had niet alleen een enorme impact op de kwaliteit, maar ook op de kwantiteit van de "Geutings Korn". Als gevolg van de veranderingen bleef de landgoedstokerij aan belang winnen.

Het aantal runderen moest in de loop van de jaren worden vergroot om de afvalproducten van het distilleren ten volle te kunnen benutten voor de dieren. Dit is een vereiste voor een agrarische distilleerderij. Helaas stierf de erfgenaam van Johann ook op 28-jarige leeftijd anderhalf jaar na de dood van Johann Bernhard. Voorlopig nam de vrouw van Johann Bernhard het over. Met de hulp van hun zonen, die alle drie een commerciële opleiding hadden genoten, werden de bedrijfsactiviteiten tot ver buiten de grenzen van Spork en Bocholt uitgebreid.

Een jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog nam Josef Johann Geuting (1903 - 1982) met persoonlijke inzet de traditie van de distilleerderij over. Tot dan toe waren er slechts vier soorten alcoholische dranken aangeboden: Korn, Doppelkorn, graananijs en jeneverbes.

Na de oorlog werden er andere producten aan het assortiment toegevoegd. Naast de traditionele distillaten werden er verschillende likeuren aangeboden, zoals de kruidenlikeur Gauding, een likeur die veel kenners waarderen vanwege zijn uitstekende smaak.

Toen begin jaren zeventig veel distilleerderijen met elkaar fuseerden, bleef het familiebedrijf Geuting onafhankelijk om individuele specialiteiten te kunnen blijven aanbieden. Na de dood van Josef Geuting zetten Erhard Geuting en zijn vrouw Ulrike Geuting de traditionele brandtraditie voort in de geest van hun voorouders. De operationele processen zijn gerationaliseerd. Dus werd er een nieuwe graansilofabriek en opslag gebouwd. Verder werd het oude pureerproces veranderd in het koude pureerproces met warmteterugwinning, wat tot een aanzienlijke energiebesparing leidde. Daarnaast zijn de oude ijzeren gistingstanks vervangen door moderne V2A roestvrijstalen gistingstanks met een kooldioxidewas om een ​​optimale alcoholopbrengst te garanderen.

Na het voltooien van zijn bedrijfsstudies en cursussen in distilleren en graanstoken, kwam Magnus Geuting in 1997 bij het bedrijf. De bedrijfseconoom Magnus Geuting neemt het bedrijf in 2008 over, nu in de zesde generatie, en opereert onder de naam Gutsbrennerei Joh. B. Geuting e.K.

In 2000 werd het bedrijf geherstructureerd en werd de verkoop van sterke drank verplaatst van de distilleerderij naar de nieuwe verkoop- en presentatieruimte. Sindsdien biedt Gutsbrennerei Geuting zijn sterke drank aan in verschillende flessen met een eigen label als geschenkidee. In de loop van de tijd kwamen en bleven innovaties, zodat klanten vandaag de dag een assortiment van meer dan 30 soorten sterke dranken wordt aangeboden.

In september 2013 breidde de distilleerderij haar assortiment uit met de productie van single malt en single grain whisky's, de J.B.G. Münsterland-whisky en een whisky-kruidenlikeur.

(bron: gutsbrennerei-geuting.de)