contact

contact

Petit & Gebr. Edelbrock Glocken- und Kunstguss-Manufaktur GmbH & Co. KG

In 1690 begonnen Petit & Gebr. Edelbrock een gezamenlijke klokkengieterij. Zelfs vandaag, in de 12e generatie, vervaardigt Petit & Gebr. Edelbrock kerkklokken volgens het traditionele kleiproces. Het hart van het bedrijf is de smeltoven van 13 ton.

Rond 1900 begon Petit & Gebr. Edelbrock met vormen. Beelden, sculpturen, reliëfs worden gegoten in brons, messing en aluminium met behulp van de zandgiet- of verloren-was-techniek, zoals het kunstwerk vereist. Handwerkroutine en een schat aan ervaring vloeien over in het werk van het creatieve.

De ene generatie klokkengieters werd gevolgd door de andere, en elk van hen bracht de opgedane kennis en ervaring over op de volgende generatie.

Bijzonder zijn de vele medewerkers die naam hebben gemaakt door hun kennis, kunde en betrokkenheid bij het bedrijf. Ook hier volgden de zonen vaak de vaders. Zelfs vandaag de dag kan het jongere deel van de medewerkers vertrouwen op de waardevolle jarenlange ervaring van oudere werknemers.

(Quelle: petit-edelbrock-gescher.de)

Your Location?

Petit & Gebr. Edelbrock Glocken- und Kunstguss-Manufaktur GmbH & Co. KG
PETIT & GEBR. EDELBROCK GLOCKEN- UND KUSTGUSS-MANUFAKTUR GMBH & CO. KG
Hauptstrasse 5
48712 Gescher
KREIS BORKEN
Duitsland
Homepage

Hoewel de officiële gegevens het jaar 1690 aangeven als de datum van oprichting, is er geen duidelijk gedocumenteerde datum van oprichting. Het jaar 1690 verwijst naar het geboortejaar van Joseph Petit, maar de oorsprong van het bedrijf gaat terug naar Lotharingen in het midden van de 17de eeuw. De oprichter van de klokken- en kanongieterij Jean Francois Petit trouwde op 29 november 1688 met Maria Julliens, dochter van de oprichter van de klokkengieter Nicolas Julliens. Beide families gingen in de daarop volgende decennia gezamenlijk klokken gieten. De plaatsen van activiteit waren niet alleen beperkt tot Lotharingen, maar men werkte ook in Duitsland. In 1715 verhuisden de Petits naar Nederweert in Zuid-Nederland, waarschijnlijk als gevolg van de hugenotenvervolging en de daaruit voortvloeiende verslechtering van de economische situatie.

In de jaren 1718 tot 1721 reisden de twee broers Joseph en Jean Petit door Nederland, Rijnland en Westfalen. Ze goten meerdere klokken. Het huwelijk van Joseph met Johanna Maria Guns op 27 januari 1720 bracht het gezin naar het voormalige kasteel De Donck bij Someren (Noord-Brabant), waar ze een permanente klokkengieterij vestigden. Zijn broer Jean bouwde in 1743 een klokkengieterij in Niederelten bei Emmerich en in 1744 in Hünxe.

In 1745 nam Alexius Petit der Ältere als oudste zoon van Joseph Petit de klokkengieterij over. Aan de zijkant stichtte hij ook een brouwerij, maar verloor het bedrijf uit het oog, zodat hij in 1778 gedwongen werd het kasteel te verkopen aan de broers Johan en Philip de Rooij. De volgende jaren verhuisde hij met zijn zonen door Nederland, Rijnland en Westfalen, waar ze samenwerkten als klokkengieters.

 

Gescher

In 1787 leidde Alexius' weg naar Gescher, waar hij de volgende jaren een gieterij bouwde. De eerste klok die in Gescher werd gegoten was voor de St. Pancratius in deze stad. Zijn zoon Alexius Petit der Jüngere verleende in de jaren 1790 voor het eerst langere garantieperioden tot vier jaar. Na de dood van de vader in 1801 vestigde Alexius d. J. zich op 19 februari 1806 definitief in Gescher. In december trouwde hij met Maria Theodora Catharina Agnes Elisabeth Edelbrock uit Horstmar. Op 2 januari 1808 werd hij burger van Gescher. Direct na zijn vestiging in Gescher bouwde Alexius d. J. aan de Hofstrasse een bedrijf en een oven met een capaciteit van 5000 kg. Zijn speciale vaardigheden als klokkengieter werden genoemd in de Düsseldorfer Zeitung op 26 juli 1841, volgens welke hij tegen die tijd 447 klokken had gegoten zonder een enkele fout, waarvan er niet één was gesprongen.

 

Gebroeders Edelbrock (1823-1912)

Het huwelijk met zijn vrouw bleef kinderloos, zodat Alexius d. J. in 1823 besloot om zijn twee neven Joseph en Bernhard Wilhelm Edelbrock in het bedrijf op te nemen. Na de dood van Alexius d. J. in 1842 zetten zij het bedrijf voort als Petit & Gebr. Edelbrock. Ze werden geëerd met de zilveren medaille op de Wereldtentoonstelling van Parijs in 1855. Na de dood van Bernhard Wilhelm in 1859 en Joseph in 1885 ging de gieterij over op Rudolf Edelbrock, die eerder de leiding van het bedrijf had overgenomen. Zijn huwelijk met Crescentia Mayer uit Hechingen bracht Carl Edelbrock voort, die vanaf 1899 de gieterij overnam. Hij wordt beschouwd als de belangrijkste klokkengieter van de Edelbrock-familie en maakte een aantal bekende klokken en carillons, maar emigreerde in 1912 naar de Verenigde Staten.

 

Beheer onder de familie Hüesker (1912 tot 2010)

Aangezien de enige zoon van Carl Edelbrock bij een ongeval om het leven kwam, droeg hij de bedrijfsleiding over aan zijn vriend en familielid Werner Hüesker. Deze leidde de gieterij door de moeilijke economische situatie tijdens de Eerste Wereldoorlog en hyperinflatie tijdens de Weimarrepubliek. Nadat de economische situatie was verbeterd, werden in 1925 een derde klokkengroeve en een oven van 13.000 kg gebouwd. Deze oven is nog steeds in bedrijf.

Na de dood van Werner Hüesker in 1932 nam zijn zoon Hans de gieterij over. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het gieten van nieuwe klokken verboden en werd de productie beperkt tot bewapeningscomponenten evenals pijpen, sifons en zeswegkleppen. Na de oorlog en het herstel van oorlogsschade werd de productie van klokken hervat. De eerste gegoten klok was bedoeld voor de noodkerk in Coesfeld. In oktober 1948 werd de grootste gegoten klok van Duitsland na de Tweede Wereldoorlog gerealiseerd voor de katholieke parochie in Lindenberg im Allgäu met een totaalgewicht van 18.500 kg.

Na de dood van Hans Hüesker in 1979 nam zijn vrouw Florence Hüesker het bedrijf over. Ze was er sinds 1959 bij betrokken geweest. In 1988 goot ze een klok van 13.000 kg. In 1995 - na de dood van Florence Hüesker - werd de gieterij overgedragen aan de zoon Hans-Göran Hüesker, onder wiens leiding computergestuurde brandprocessen werden geïntroduceerd. Hans Göran Hüesker stierf op 17 augustus 2019 op 58-jarige leeftijd.

 

Nieuw begin

In 2010 is bij de rechtbank van Münster een aanvraag ingediend om een ​​insolventieprocedure te openen wegens dreigend faillissement. Het doel was om in het kader van het faillissementsplan de nodige herstructureringsmaatregelen door te voeren en de klokkengieterij weer toekomstbestendig te maken. De insolventieprocedure eindigde op 24 september 2012. Met een herziene strategie en een nieuw uiterlijk heeft het bedrijf zich sindsdien geconcentreerd op de productie van klokken en kunstgietwerk, en biedt het ook een winkel en rondleidingen door de gieterij.

Van 2012 tot 2016 was het management in handen van de gDüsseldorfse ondernemer Rainer Esser. Gedurende deze periode werden meer dan 100 klokken met een gewicht tussen 200 en 4800 kg gegoten voor de nationale en internationale markt. Ook op het gebied van art casting neemt het bedrijf opdrachten aan voor kunstenaars uit Duitsland en buurlanden. Als opvolger van Rainer Esser nam Andreas Hahner uit Oelde het management over van 2016 tot 2017, en daarna opgevolgd door Dirk Hüttemann. Het bedrijf heeft nu 26 medewerkers.

 

(bronnen: petit-edelbrock-gescher.de, de.wikipedia.org)

 

 

Admission:For details see website
Access for persons with disabilities:For details see website