Emsdetten

Emsdetten is nog een jonge stad, die pas in 1938 stadsrechten kreeg. In het wapenschild echter getuigen twee symbolen - het ijzer van de kuipwerker en de weversspoel - van de lange industriële geschiedenis van de stad. De twee gereedschappen zijn representatief voor het eeuwenoude vakmanschap en het industriële belang van Emsdetten.

Dit heeft niet in de laatste plaats te maken met de weinig opbrengende zandgronden in de omgeving, waardoor de boeren zich genoodzaakt zagen in hun levensonderhoud te voorzien door middel van een huisnijverheid. Reeds in de 16e eeuw specialiseerden zij zich in het vlechten van platte, schepvormige manden van wilgentenen. Deze zogenaamde kuipen of graanvleugels waren in die tijd een belangrijk gebruiksvoorwerp in de landbouw om het graan te ontdoen van kaf en kaf. De vervaardiging van deze kuipen - de kuipenmakerij - is zeer tijdrovend en heeft eeuwenlang het economische leven van Emsdetten bepaald. De plaatselijke ambachtslieden, ten laatste vanaf de 17de eeuw georganiseerd in hun eigen gilde, ontwikkelden hierin zo'n grote perfectie dat de prins-bisschop van Münster hun het monopolie op deze handel in zijn gebied verleende.

Een andere bron van inkomsten voor de inwoners van Emsdetten in de pre-industriële tijd was het thuisweven. Het in de regio verbouwde vlas is echter op den duur niet toereikend en brengt de wevers van Emsdetten ertoe om in het midden van de 19e eeuw over te schakelen op katoenproducten en de productie van rouwgewaad. Het garen hiervoor wordt geleverd door handelaren die vervolgens ook de verkoop overnemen en zo de prijzen dicteren. Het zijn deze kooplieden of uitgevers die, na de opening van de spoorlijn Münster-Rheine-Emden in juni 1856, de plaatselijke textielindustrie op poten zetten en Emsdetten een tijdlang tot het West-Duitse jutecentrum maken.

In 1856 werd de eerste fabriek gebouwd, een vlasspinnerij, tegen 1900 gevolgd door tien textielfabrieken. In 1950 telde Emsdetten in totaal 29 weverijen en spinnerijen met ongeveer 5.000 werknemers. Maar al snel begint de economische structuurverandering: met het oog op de wereldwijde herstructurering van de textielindustrie doet de Ems-stad steeds meer een beroep op de kunststof- en metaalverwerking als nieuwe industrietakken. De textielsector overleeft in de vorm van traditionele bedrijven die hun produktie omschakelen op speciale weefsels en aldus nieuwe marktsegmenten ontsluiten.