KAFFEHAUS SAMOCCA

Spinnerij en weverij Rawe

“B. Rawe & Co.” was een spinnerij en weverij, opgericht door Bernard Rawe in 1896 als Weberei B. Rawe & Co. en in 1911 als “Spinnerij Bussmaate”, was het bedrijf in de 20ste eeuw samen met “Ludwig Povel & Co” en “NINO AG”, eveneens gevestigd in Nordhorn, één van de toonaangevende textielbedrijven van de stad. Het bedrijf werd al snel succesvol. In 1913 draaiden hier al 22.000 spindels. Tot 1938 steeg het aantal werknemers van 250 naar 1.600.

De bouw van Spinnerei Bussmaate werd in 1911/1912 uitgevoerd volgens de plannen van de Nederlandse industrieel architect Gerrit Beltman uit Enschede en werd door de pers gevierd: "Als nieuw symbool van de bloeiende textielfabrieken kan ook dit nieuwe industriële paleis voor zijn doel worden geopend".

In 1937 werd achter de spinnerij een weverij langs de Vechteufer gebouwd, waardoor Rawe kon uitgroeien tot de derde grote onderneming in de textielindustrie Nordhorn. In 1938 werd Rudolf Beckmann directeur en grootaandeelhouder, die het bedrijf door de oorlog leidde. Het waren nu vooral vrouwen die de Nederlandse textielarbeiders moesten vervangen die ofwel werden ontslagen na de economische crisis van 1930/31, ofwel de Duitse arbeiders die in militaire dienst waren getreden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog veranderde de productie in toenemende mate in de behoeften van de Duitse Wehrmacht, inclusief het gebruik van dwangarbeiders, naast Nederlandse dwangarbeiders ook honderden vrouwen uit Oekraïne, Wit-Rusland en Polen.

Na het einde van de Tweede Wereldoorlog benoemde het Britse militaire commando Rudolf Beckmann tot “Landrat” van Kreis Grafschaft Bentheim.

De groeiende kledingconsumptie in de naoorlogse periode leidde in 1951 tot verdere uitbreiding van de Rawe-fabrieken, maar ook tot ontslagen na een staking van textielarbeiders in 1953, die onder meer de Rawe-ondernemingsraad Heinz Deymann trof, destijds een van de leidende persoonlijkheden van de Nordhornse KPD.

In 1949 nam Rawe samen met Niehues & Dütting deel aan de New Yorkse exportbeurs "Germany 49". Rawe had dat jaar 2.000 mensen in Nordhorn in dienst, maar het aantal was in 1957 verder gestegen tot 2.600.

In de jaren vijftig liet de industriële familie Rawe hun uitgestrekte parken over aan de stad Nordhorn. Het groengebied  werd opnieuw ingericht als een openbaar toegankelijk stadspark.

Het bedrijf produceerde voornamelijk stoffen voor werkkleding, ondergoed, pyjama's, nachthemden en schorten.

Tussen 1991 en 1997 daalde het aantal werknemers van 1.300 naar 800. Er volgden nog meer ingrijpende herstructureringsmaatregelen, zoals een staatsgarantie om investeringsleningen veilig te stellen en ontheffing van lonen bij de werknemers. De stad en de Landkreis kochten verschillende Rawe-eigendommen.

Nadat de in 1997 gestarte renovatiemaatregelen niet succesvol waren en de laatste productieruimte van het bedrijf in 2001 afliep, werden in een deel van het complex een winkelcentrum en een ijzerhandel gebouwd en in 2007 geopend. Het gebied ten westen van de stadsring werd pas enkele jaren later gebruikt. Bijna 10 jaar bleef een industriële woestenij met een ruïne midden in het stadscentrum. In 2013 is de nieuwbouw rondom het deels bewaard gebleven en nu als monument beschermde fabrieksgebouw met watertoren en stoftoren, kantoor, turbine en ketelhuis opgeleverd.

(bron: lebenshilfe-nordhorn.de, de.wikipedia.org)