Gottesgabe zoutziederij

De zoutwinning in Bentlage heeft een geschiedenis van bijna duizend jaar. Het begin ervan - de eerste vermelding dateert van 1022 - is nog vrij bescheiden, maar dat verandert wanneer prins-bisschop Johann Wilhelm van Münster vanaf 1577 baron Hermann von Velen tot leenheer over de pekelbronnen benoemt. Het zijn ook de von Velens die de plant de naam "Godsgeschenk" geven, omdat zij verwachten dat de plant hun blijvende winst zal opleveren. Vervoersproblemen, duur stoken met hout of turf en het uitbreken van de Dertigjarige Oorlog verijdelden deze hoop echter.

In 1738 gaf prins-bisschop Clemens August von Münster opdracht tot een fundamentele modernisering, met inbegrip van een nieuwe gradeerinstallatie en een zoutkokerij. Clemens August vertrouwt het project toe aan baron Joachim Friedrich von Beust, een in heel Europa erkende zoutspecialist, die vooral wordt geprezen om de aan hem toegeschreven uitvinding van de doornsortering.

In Bentlage liet von Beust de eerste mandrijnsorteerfabriek in Westfalen bouwen. Het bestaat uit een 300 meter lange overdekte houten stellage, waarvan de buitenmuren bedekt zijn met sleedoorntwijgen. Terwijl de harde en volumineuze takken naar beneden sijpelen, verdampt een deel van de pekel, waardoor het zoutgehalte verdubbelt en er dus minder energie nodig is voor de verdere verwerking in de pannen van het zoutkokhuis.

De afschaffing van het staatsmonopolie vanaf 1867 leidt tot meer concurrentie van industrieel geproduceerd en dus veel goedkoper zout. Met de bouw van een badhuis in 1890 vestigde de zoutziederij Gottesgabe een tweede economische pijler als kuuroord. In de daaropvolgende 20 jaar werd het complex uitgebreid met een kuurhuis en een kindertehuis. Pas in 1953, na precies 931 jaar, werd de zoutproductie definitief stopgezet. De zoutbaden werden in 1975 gesloten.

Sinds 2010 is de Vereniging ter bevordering van de Gottesgabe zoutziederij verantwoordelijk voor de site en produceert zij kleine hoeveelheden natuurlijk zout, dat zeer gewaardeerd wordt om zijn milde smaak. Een automatische showkookpan illustreert de historische methode van zoutkoken. In het voormalige badhuis is nu het hotel-restaurant "Gottesgabe" gevestigd. Het 35 meter lange westelijke deel van het oorspronkelijke 18e-eeuwse graduatiehuis bestaat nog steeds.