Textil-Fabrik Povel & Co. mit Povelturm – Ankerpunkt des Spurensuche-Netzwerkes

In tegenstelling tot de NINO-toren bestaat het architectonisch nauw verwante "Povel Werk II" van de plaatselijke concurrent niet meer - ook al kan Ludwig Povel als pionier van de textiel- en industriestad Nordhorn worden beschouwd. De opgang van zijn bedrijf begint met een geheel nieuw product, dat hij al snel in heel Duitsland verkoopt: de "Nordhorn waadschort", een ongeëvenaard goedkoop kledingstuk van katoen met een volledig synthetische blauwe kleuring in een gestreept patroon. "Amerika had de spijkerbroek, wij de kiel", zegt een vrouw uit Nordhorn die vroeger in de textielhandel werkte en nu rondleidingen geeft door de textielgeschiedenis van Nordhorn.

In de jaren van het economisch wonder had het bedrijf Povel tot 3.000 mensen in dienst, waardoor het een van de grote spelers op de Duitse textielmarkt was. In 1969, wanneer de eerste tekenen van de dreigende textielcrisis zichtbaar worden, neemt de Van Delden Groep in Gronau de concurrent over. De naam Povel blijft behouden, maar de nieuwe eigenaar vervangt het traditionele kleurrijke weefwerk door effen massaproducten. Uiteindelijk krijgt de concurrentie uit Zuidoost-Azië de overhand - in 1978 gaat het bedrijf failliet. Tot 2002 was in het gebouw "Povel Werk II" een spinnerij voor de productie van speciale garens ondergebracht. Daarna volgden jaren van leegstand en uiteindelijk sloop in 2010.

Van de uitgebreide textielfabriek van Povel zijn vandaag nog slechts drie historische gebouwen over. De 26 meter hoge Poveltoren, in 1906 gebouwd als "stof- en watertoren" van de naburige spinnerij, is er een van. Na de restauratie heeft het Stadsmuseum hier in 1996 zijn eerste permanente tentoonstelling ingericht. Tegenwoordig neemt de toren de bezoeker mee op een reis door de geschiedenis van Nordhorn in de 19e en 20e eeuw.

De transformatie van het voormalige fabrieksterrein, in het centrum waarvan de Povelturm staat, is spectaculair. Het 18 ha grote braakliggende industrieterrein in de buurt van het stadscentrum is na een nieuwe vorm van bodemsanering omgevormd tot een hoogwaardige woon- en dienstenwijk: de Wasserstadt Povel. Het modelkarakter van dit succesvolle project heeft van Nordhorn soms een mekka gemaakt voor herontwikkelingsdeskundigen en stadsplanners uit de hele wereld. Het letterlijke hoogtepunt is de piramide, ook wel Povelberg genoemd, waarin de voormalige stortplaats voor industrieel afval is ingekapseld onder een beschermende laag van niet-verontreinigd bodemmateriaal, zand en folies. Een trap leidt naar een uitkijkpunt op de top van de piramide en biedt een uitzicht over de wijk en heel Nordhorn.