Voormalige Rawe Textielfabriek met Bussmaate Spinnerij

Bernard Rawe, een textielhandelaar uit Münster, verhuisde in 1888 naar Nordhorn nadat hij was getrouwd met de dochter van de fabriekseigenaar, Ella Kistemaker, en trad toe tot de spinnerij van zijn schoonvader, die op jonge leeftijd was overleden. In 1896 begint hij zijn eigen weg te gaan. Om de enige ruwe netelweverij in Nordhorn in die tijd te exploiteren, richtte hij de firma B. Rawe & Co. op. In 1911 ging hij samenwerken met de Nederlandse textielondernemers Willem van Delden uit Gronau en zijn schoonzoon Engelbert Stroink en richtte de katoenspinnerij Bussmaate GmbH op. Het is letterlijk gebouwd op een greenfield site, want Bussmaate betekent niets anders dan de "weide van boer Busch".

Hij wist de Enschedese industrieel architect Gerrit Beltmann te winnen voor de bouw van de spinnerij. In de ogen van zijn tijdgenoten vertegenwoordigt het fabrieksgebouw met kantoor, ketelhuis en transformatorhuis de dageraad van het industriële tijdperk. In 1912 schreef de "Bentheimer Zeitung": "Als een nieuw teken van de bloeiende textielfabrieken kan ook dit nieuwe industriepaleis aan zijn bestemming worden overgegeven. Ondanks de Eerste Wereldoorlog en de economische wereldcrisis stijgt het aantal werknemers snel, tot 1.600 in 1938. Velen van hen wonen in bedrijfsflats of in de woonwijk Bußmaate die vlak naast de fabriek is gebouwd (zie punt 9 hierboven).

Met de bouw van een lange weverij langs de oevers van de Vechte wordt Rawe de derde grote onderneming in de textielindustrie van Nordhorn. Na de Tweede Wereldoorlog blijft het bedrijf uitbreiden. Bauhaus-student Eberhard Zeidler ontwerpt voor Rawe nog een spinnerijgebouw, waarvan de pragmatische glazen gevel de fabrieksarchitectuur van die tijd weerspiegelt. Tot 2.600 werknemers produceren voornamelijk stoffen voor werkkleding, ondergoed, pyjama's, nachtjaponnen en schorten.

In de jaren 1960 ontwikkelt Rawe zijn eerste merkcollecties, lanceert reclamecampagnes die miljoenen waard zijn en specialiseert zich, vanaf de economische recessie die in 1966 begint, in stoffen die in kleur worden bedrukt. Maar na het einde van de hausse in kleurendruk namen de verliezen toe en uiteindelijk leidde dit tot de volledige sluiting van het bedrijf in 2001. In het fabrieksgebouw, dat nu onder monumentenzorg valt, zijn nu een koffiebranderij en een café gevestigd in het voormalige ketelhuis (zie punt 4 hierboven). Grote delen van de voormalige braakliggende industrieterreinen zijn ook in gebruik als woongebieden.

https://de.wikipedia.org/wiki/Rawe_(Textil)#cite_ref-1

http://archiv.stadtmuseum-nordhorn.de/textilhistorie/rawe-historie.html