Jute Spinnerij Schilgen & Werth

De succesvolle industriearchitect Philipp Jakob Manz bouwde de spinnerij in 1912/13 in de Eisenbahnstraße 18-19 langs de spoorlijn Münster-Rheine-Emden, die in 1856 werd geopend. Helaas is er niets overgebleven van de fabriek, die al in 1931 werd gesloten. Architectentekeningen van het gebouw tonen onder meer een torenhoge stoftoren, cirkelvormig van plattegrond, met achthoekige risalieten en een op de Art Deco geïnspireerde koepel boven strikt neoklassieke gevels van de machinehallen.

De eigenaars Jodocus Schilgen en Fritz Werth produceren ruwe en geverfde jutegaren en tapijten, lopers, sjablonen en bekledingsbanden van jute in het fabriekscomplex, dat in 1921 werd aangevuld met een weverij en een ververij. Daarbij volgen zij het Münsterlandse patroon om alle werkstappen van grondstof tot eindproduct in één fabriek samen te brengen. De spinnerij voldoet aan de modernste eisen van die tijd. Hun machines beschikken onder meer voor het eerst in de jute-industrie over individuele elektrische aandrijvingen.

Het is geen toeval dat Emsdetten een centrum van de Duitse jute-industrie wordt. Volgens een rapport van de baljuw van Emsdetten v. Bönninghausen aan de districtsadministrateur van het district Steinfurt is de productie van grove pak- en jute-producten en zeildoek hier "sinds mensenheugenis" de hoofdindustrie geweest. Vlas- en hennepafval, ook wel tow genoemd, bestaande uit korte en grove, soms ook verontreinigde stukken vezel, diende oorspronkelijk als grondstof. Vanaf de jaren 1860 vervangt de goedkope jutevezel koord en wordt de basis voor verpakkingsmateriaal. In 1914 produceren en verwerken 1.578 arbeiders jute op 918 weefgetouwen en 10.374 spindels in Emsdetten. De firma Schilgen & Werth speelt vanaf het begin een leidende rol in deze tak van industrie.