Kantoor van de voormalige Textielfabriek Povel

Het in 1906 gebouwde kantoor- en administratiegebouw weerspiegelt de uitbreiding van de textielfabriek Ludwig Povel & Co in het kielzog van de met succes op de markt gebrachte "Nordhorner Waterschürzen". Net als de eerste elektrisch aangedreven spinnerij in Duitsland, die in hetzelfde jaar werd gebouwd, nauwelijks 100 meter verderop, gaat het twee verdiepingen tellende kantoorgebouw terug op plannen van de Enschedese architect Gerrit Beltmann. Een derde nieuw gebouw - een drie verdiepingen tellende weverij - volgde in 1909. Vier jaar later telde de textielfabriek 1000 werknemers en een hedendaags vakblad prees de moderne fabrieksstad als een "modeltentoonstelling van Duitse industrietechniek ... met een statig leger van arbeiders."

Als gevolg van het faillissement van het bedrijf in 1979 staat de stad voor de taak om het enorme braakliggende terrein in de binnenstad een nieuwe bestemming te geven. Het resultaat is de internationaal veelgeprezen Povel Waterstad (zie 2. Textielfabriek Povel & Co.). Dit betekent echter sloop voor de meeste van de historische gebouwen. Behalve het voormalige Kontor zijn alleen de markante Poveltoren (het voormalige trappenhuis van de spinnerij) en de in 1949 gebouwde Nieuwe Weverij (zie 5: Cultureel Centrum Oude Weverij) voor het nageslacht bewaard gebleven. De toren en het kantoor verraden op het eerste gezicht de handtekening van dezelfde architect. Kenmerkend hiervoor zijn de sobere neoklassieke vormen en ornamenten van de twee bakstenen gebouwen. Het voormalige Kontor wordt nu gebruikt als handelsgebouw.

https://de.wikipedia.org/wiki/Wasserstadt_Povel#Quartier

https://de.wikipedia.org/wiki/Povel_(Textil)